تحقیق سعادت از ديدگاه اسلام و قرآن

بخشی از متن تحقیق:
در ادامه روايت، امام صادق‏ عليه‏ السلام
مؤمنان را از بدگويى نسبت ‏به شيعيان بر حذر داشته و به ايشان سفارش مى ‏كند
كه حتى اگر برخى از شيعيان گناهكار باشند، جز سخن خير، چيز ديگرى درباره
آن‏ها نگويند، بلكه با خضوع و خشوع و التماس، دعا كنيد كه خداوند به آن‏ها
توفيق دهد گناهانشان را ترك و توبه كنند تا مشمول آمرزش حق تعالى قرار
گيرند.
اين يك دستور اخلاقى است كه مؤمنان نبايد به محض اين‏كه خطايى
از برادران دينى خود مشاهده كردند، با آن‏ها قطع رابطه كنند و ايشان را
منحرف، غير قابل هدايت و اهل جهنم بدانند. اگر شيعيان گناهكار هستند ولى
اساس ايمان و اعتقادشان درست است، بايد خالصانه – و نه سرسرى – برايشان دعا
كنيم كه خداوند توفيق توبه و ترك گناه به آن‏ها عطا فرمايد.
اگرچه اين
قسمت از روايت‏يك دستور اخلاقى به شمار مى ‏آيد، ولى مبتنى بر يك سلسله
مسائل اعتقادى است كه معمولا در اذهان بسيارى از مردم سؤالات و شبهاتى
پيرامون آن وجود دارد.
حضرت در ادامه اين روايت مى ‏فرمايد: هر كس سراغ
ما بيايد و ولايت ما را پذيرفته و ولايت دشمنان ما را نپذيرفته باشد به اين
شرط كه هر چه مى‏داند بگويد و از گفتن چيزهايى كه نمى ‏داند پرهيز كند و
اگر اشكالى در يك زمينه‏اى دارد سكوت نمايد، مشمول شفاعت ما شده و به بهشت
مى ‏رود …